Οι Τρεις Μοίρες της Αρχαιότητας

Οι Μοίρες παριστάνονταν κυρίως σαν τρεις γυναίκες που έκλωθαν.Φορούσαν καλύμματα στα κεφάλια τους και ήταν ντυμένες με άσπρα ρούχα που στα άκρα τους ήταν πορφυρά.Η κλωστή που κρατούσαν ήταν η ζωή των ανθρώπων, παρουσιάζοντας πόσο ασήμαντη και εύθραυστη μπορεί να είναι.

Η ονομασία τους ετυμολογικά προέρχεται από την μοίρα που σημαίνει μερίδιο, το μερίδιο δηλαδή από τα αγαθά της ζωής των ανθρώπων.

Πρώτη απ' τις μοίρες ήταν η Κλωθώ, η γηραιότερη των Μοιρών που έκλωθε (ξετύλιγε) το νήμα της ζωής καθώς ο άνθρωπος ενηλικιωνόταν, κρατούσε ρόκα κι επέβλεπε τη γέννηση και τη νεότητα.Στη συνέχεια ήταν η Λάχεσις, η οποία όριζε τι θα λάχει στον καθένα, κρατούσε το αδράχτι και τύλιγε το νήμα της ζωής.Τέλος η Άτροπος, η πιο νέα απ' τις Μοίρες, κρατούσε ψαλίδι κι έκοβε το νήμα της ζωής την κατάλληλη στιγμή.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρες του Δία και της Θέμιδος.Υπάκουαν στο Δία και γι' αυτό το λόγο είναι γνωστός και ως "Ζεύς ο Μοιραγέτης".Επίσης, υπάρχει και η θεωρία πως ήταν γραμματείς του και έγραφαν τις αποφάσεις του για κάθε άνθρωπο.Ακόμα όμως, κάποιοι μύθοι τις θέτουν στην εξουσία του Άδη καθώς και σαν κόρες της Νύκτας.

Ο Μύθος του Μελέαγρου

Κάποτε, μια γυναίκα θέλοντας να μάθει το μέλλον του νεογέννητου γιου της, του Μελέαγρου, παραφύλαξε τις Μοίρες τη νύχτα που θα έρχονταν για να αποφασίσουν για τη ζωή του μωρού.Άκουσε λοιπόν την Κλωθώ να λέει πως θα γίνει όμορφο και την Λάχεση πως θα γίνει δυνατό.Μα τελευταία η Άτροπος φώναξε πως θα πεθάνει νωρίς, μόλις ένα ξύλο αποκαιγόταν, δείχνοντάς το την ώρα που βρισκόταν μέσα στο τζάκι και καιγόταν.Αφού έφυγαν οι Μοίρες, η γυναίκα έσβησε το ξύλο και το έβαλε μέσα σε μια κασέλα.

Ο καιρός παιρνούσε και το παιδί ομόρφαινε και δυνάμωνε.Μια μέρα πήγε για κυνήγι μαζί με τον αδερφό της μητέρας του.Ξαφνικά όμως, λόγω μιας λάθος μοιρασιάς, οι δύο άντρες τσακώθηκαν και ο Μελέαγρος σκοτώθηκε.Όταν το έμαθε αυτό η μητέρα του, πήρε το κούτσουρο που είχε κρύψει και το έριξε στη φωτιά.Αφού το ξύλο αποκάηκε ο νεαρός άφησε την τελευταία του πνοή.